Matan Berman wist al heel vroeg dat hij in de voetsporen van zijn vader en opa wilde treden. Zijn opa vocht als lid van de Joodse Brigade tegen de Nazi’s, en zijn vader diende jarenlang bij de Israëlische Marine. Matan koos uiteindelijk voor de elite legereenheid Oketz, de hondenbrigade van de IDF.

Toen in september 2000 de Tweede Intifada uitbrak werd Matans eenheid naar de Gazastrook gestuurd. Het gebied lag vol explosieven en boobytraps die Matan en zijn eenheid direct onklaar begonnen te maken.  Eén van de bommen explodeerde. Matan raakte zwaargewond en drie van zijn medesoldaten kwamen om het leven.

Hevige mentale problemen

Matans been, waar hij tijdens een training al eerder aan gewond was geraakt, was er ernstig aan toe. De operatie die volgde mislukte en Matan bleef achter met ondraaglijke, onophoudelijke pijn.

Maar behalve de fysieke pijn werd Matan ook getergd door hevige mentale problemen. Zijn posttraumatische stressstoornis (PTSS) bleef jarenlang onopgemerkt. Hij verweet zichzelf de dood van zijn twee dienstmakkers, ook al wees een intern onderzoek uit dat hij ze niet had kunnen redden. Na verscheidene zelfmoordpogingen belandde Matan in een psychiatrische instelling, waar hij intensieve therapie volgde en uiteindelijk werd gediagnosticeerd met het zeldzame Chronisch Pijnsyndroom.

Zijn pijn was zo hevig dat het besluit om zijn been te amputeren als een opluchting kwam. Na deze operatie kwam er eindelijk een eind aan zijn fysieke lijdensweg. Wat betreft het leren lopen met een prothese en omgaan met zijn PTSS stond hij echter pas aan het begin. Dat was het moment dat Beit Halochem hem in de armen sloot.

Groeiende kracht en moed

Door een combinatie van tweemaal per week fysiotherapie en onuitputtelijke wilskracht bewees hij al snel dat een handicap geen hindernis hoeft te zijn. Hij begon enthousiast met zwemmen bij Beit Halochem Haifa, begon met fietsen op een handbike, en nam zelfs skilessen op de pistes van Mr. Hermon.  Ook werd hij lid van de rolstoeldansgroep van Beit Halochem.

Met elke nieuw ontdekte vaardigheid groeide zijn kracht en moed. De vrienden die hij bij Beit Halochem maakte – gewonde soldaten, net als hijzelf – hebben hem het gevoel van kameraadschap en steun teruggegeven waarvan hij dacht dat hij het voor altijd kwijt was.

Beit Halochem heeft een nieuwe wereld van hoop voor Matan geopend. Een wereld waarin hij eindelijk een toekomst voor zichzelf ziet.